bedrijfsnieuws over Geven is gelukkiger dan ontvangen

Deze kerst gaf Paul's broer hem een ​​gloednieuwe high-end sportwagen als kerstcadeau, waar Paul van droomde. Hij rijdt overal een sportwagen en trekt altijd jaloers op passanten.

Op deze dag, toen Paul zijn kantoor verliet, zag hij een jongetje op straat lopen in zijn glimmende nieuwe auto. Hij raakte het van tijd tot tijd aan en zijn gezicht was jaloers. .

Paul keek de kleine jongen met belangstelling aan. Uit zijn kleren behoorde zijn familie duidelijk niet tot zijn eigen klasse. Op dat moment keek de kleine jongen op en vond Paul, dus zei hij tegen Paul: "Mijnheer, is dit uw auto?"

"Ja," zei Paul met grote trots. "Dit is een kerstcadeau dat mijn broer me gaf."

De kleine jongen verbreedde zijn ogen: "Je bedoelt, deze auto is een kerstcadeau dat je broer je gaf, maar je hoeft geen cent uit te geven, toch?"

Kijkend naar de kleine jongen die verrast was, voelde Paul zich belachelijk. Maar hij knikte beleefd tegen hem.

De kleine jongen riep: "Wauw, dat is geweldig! Ik hoop ook ..."

Paul dacht vol vertrouwen dat hij wist wat de kleine jongen wilde zeggen. Hij moet zeggen dat hij hoopt zo'n broer te hebben.

Maar wat de jongen zei, was een verrassing voor Paul. Hij mompelde met groot geluk: "Ik hoop, ik hoop dat ik zo'n broer kan worden."

Paul was diep geraakt. Hij begon deze kleine jongen aardig te vinden, dus vroeg hij hem: "Jonge man, bereid om mijn auto mee te nemen voor een ritje?"

De kleine jongen was het met grote vreugde eens.

Na een lange wandeling keerde het jongetje zich plotseling om en zei tegen Paul: "Mijnheer, kunt u de auto naar mijn deur rijden?"

Paul glimlachte een beetje. Hij begreep de gedachten van de kleine jongen: zittend in een grote, mooie auto was het een heel fascinerend iets voor de kleine vriend. Maar Paul realiseerde zich niet dat hij het deze keer fout had geraden.

"Heb je moeite om de twee stappen te stoppen, op me te wachten?" De kleine jongen sprong uit de auto, rende de trap op in twee stappen en ging het huis binnen in twee stappen.

Na een tijdje kwam hij er weer uit. Maar hij draagt ​​een kleine jongen, het zou zijn broer moeten zijn. De kleine jongen, die een voet vasthoudt vanwege polio. Hij plaatste zijn broer op de lagere treden, ging naast hem zitten en wees naar de nieuwe auto van Paul en zei tegen zijn broer: "Is het? Precies zoals ik je boven vertelde, het is mooi, toch? Het is een kerstcadeau dat zijn broer gaf hem, hij hoeft geen cent uit te geven! Op een dag zal ik je een auto als deze sturen. Je kunt het raam zien dat ik je heb verteld. Die prachtige kerstcadeaus. En je kunt het rondrijden voor een ritje, naar je favoriete kust, in het bos ... "

Paul's ogen zijn nat. Hij liep de auto uit en knuffelde het kleine broertje met ongemakkelijke benen en benen in de auto. De ogen van zijn broer flitsten van vreugde en klommen omhoog. Dus begonnen de drie een onvergetelijke vakantiereis.

In deze kerst begrijpt Paulus de waarheid: geven is gelukkiger dan accepteren.

In het leven houden we altijd van mensen om ons heen om meer voor zichzelf te zorgen. Ze vragen altijd om hun ouders en vragen hen om meer oplettendheid te geven. Ik hoop dat mijn vrienden ons enig begrip zullen geven. Ik hoop dat leraren ons meer aanmoediging en zorg kunnen bieden. ... maar hebben we gedacht dat anderen ook onze inspanningen nodig hebben? Als we de mensen om ons heen kunnen betalen, zul je voelen dat geven veel gelukkiger is dan accepteren.