|
Gezamenlijke Ontwerpen voor Ultrasoon Lassen
Misschien is het kritiekste facet van ultrasoon lassen gezamenlijk ontwerp (de configuratie van twee het koppelen oppervlakten). Het zou moeten worden overwogen wanneer de te lassen delen nog in de ontwerpfase zijn, en opgenomen in de gevormde delen. Er zijn een verscheidenheid van gezamenlijke ontwerpen, elk met specifieke eigenschappen en voordelen. Hun selectie wordt bepaald door dergelijke factoren zoals type van plastiek, deelmeetkunde, lasvereisten, het machinaal bewerken en het vormen mogelijkheden, en kosmetische verschijning.
Stootvoeg met Energiedirecteur
De stootvoeg met energiedirecteur is het gemeenschappelijkste gezamenlijke ontwerp die in ultrasoon lassen wordt gebruikt, en het gemakkelijkst om in een deel te vormen. De belangrijkste eigenschap van deze verbinding is een kleine driehoekige gevormde rand 90“ of 60“ die in één van de het koppelen oppervlakten wordt gevormd. Deze energiedirecteur beperkt aanvankelijk contact tot een zeer klein gebied, en concentreert de ultrasone energie bij de top van de driehoek. Tijdens de lassencyclus, veroorzaakt de geconcentreerde ultrasone energie de rand smelten en het plastiek om door het gezamenlijke gebied te stromen, die de delen samen plakken.
Voor gemakkelijk-aan-lasharsen (amorfe polymeren zoals ABS, San, acryl en polystyreen) de grootte van de energiedirecteur is afhankelijk van het aan te sluiten bij gebied zich. De praktische overwegingen stellen een minimumhoogte tussen .008 en .025 duim (.2 en .6 mm) voor.
De kristallijne polymeren, zoals nylon, thermoplastische polyesters, ocetal, polyethyleen, polypropyleen, en polyphenylene sulfide, evenals de hoge harsen, zoals polycarbonaat en polysulfones van de smeltingstemperatuur amorfe zijn moeilijker te lassen. Voor deze harsen, omvatten de energiedirecteuren met een minimumhoogte tussen .015 en, 020 duim (.4 en .5 mm) met 60“ hoek over het algemeen worden geadviseerd.
90“ omvatten de directeurshoogte van de hoekenergie zouden moeten minstens 10% van de jiointbreedte zijn, en de breedte van de energiedirecteur minstens 20% van de gezamenlijke breedte moeten zou zijn. Beeld 1 (aan het recht) toont een stootvoeg met 90“ de directeur van de hoekenergie omvatte. Met thick-walled verbindingen, zouden twee of meer energiedirecteuren moeten worden gebruikt, en de som van hun hoogten zou 10% van de gezamenlijke breedte moeten evenaren.
Om hermetische verbindingen te bereiken wanneer lassend polycarbonaatcomponenten, men adviseert dat 60“ omvatten zou de directeur van de hoekenergie in het deel moeten worden ontworpen. De breedte van de energiedirecteur 25% tot 30% van de muurdikte moeten zou zijn. Beeld 2 (aan het recht) toont een uiteinde ioint met 60“ de directeur van de hoekenergie omvatte. Beeld 3 (aan het recht) toont hoe de havens zouden moeten worden afgemeten om voor de stroom van gesmolten materiaal van de energiedirecteur door het iointgebied toe te staan.
Met assemblage de waarvan componenten wijze van identiek thermoplast zijn, kan de energiedirecteur in de één van beide helft van de assemblage worden ontworpen. Nochtans, wanneer het ontwerpen van energiedirecteuren in assemblage die uit een deelwijze bestaan van copolymeren of terpolymers, zoals ABS, en een ander deel dat van een homopolymeer zoals acryl wordt gemaakt, zou de energiedirecteur altijd in de homopolymeerhelft van de assemblage moeten worden opgenomen.
Stapverbinding met Energiedirecteur
De stapverbinding met energiefolder is geïllustreerd in Beeld 4 (aan het recht). Deze verbinding vormt gemakkelijk, en voorziet een sterke, goed gerichte verbinding van een minimum van inspanning. Deze verbinding is gewoonlijk sterker dan een stootvoeg toe te schrijven aan het feit dat materiaalstromen in de verticale ontruiming. De stapverbinding verstrekt goede sterkte in scheerbeurt evenals spanning, en vaak geadviseerd waar de goede kosmetische verschijning wordt vereist. Wanneer het werken met kristallijne meterials zou een 60° inbegrepen hoek enegy directeur in plaats van de 90° inbegrepen directeur van de hoekenergie moeten worden gebruikt.
Beeld 5 (hieronder) toont variaties van het basisstap gezamenlijke ontwerp.
Tong en Groefverbinding met Energiefolder
De tong en de groefverbinding met energiedirecteur zijn geïllustreerd in Beeld 6(aan hetrecht). Dezeverbinding wordtuiterlijkgebruikthoofdzakelijkvooraftastenlassen, zelfplaatsvandelen, enpreventievanflitszowelinternals. Hetverstrekt degrootstebandsterktevan dedrietot dusverbesprokenverbindingen.
Scheerbeurtverbinding
De scheerbeurtverbinding van interferentieverbinding die in figuur 7 wordt getoond wordt over het algemeen geadviseerd voor hoog-strenght-hoogte hermetische verbindingen van delen met vierkante hoeken of rechthoekige ontwerpen, vooral met kristallijne harsen.
Het aanvankelijke contact is beperkt tot een klein gebied dat gewoonlijk een reces of een stap in één van beiden delen is. De het contacteren oppervlaktensmelting eerst. Aangezien de delen samen ineenschuiven, blijven zij langs de verticale muren smelten. De het smeren actie van deze twee smeltingsoppervlakten elimineert lekken en leegten, die tot dit maken de beste verbinding voor sterke hermetische verbindingen.
Verscheidene belangrijke aspecten van de scheerbeurtverbinding moeten zouden worden overwogen 1) het hoogste deel zou zo ondiep mogelijk moeten zijn, 2) de buitenmuren zouden goed door een holdingsinrichting moeten worden gesteund, 3) het ontwerp zou voor een ontruimingspasvorm moeten toestaan, en 4) een inleidend (a) zou moeten worden opgenomen.
|
Maximumdeeldimensie
|
Interferentie (b)
|
|
Minder dan 0.75“
(19 mm)
|
0.008“ aan 0.012“
(0.2 tot 0.3 mm)
|
|
.75“ aan 1.50“
(19 tot 38 mm)
|
0.012“ aan 0.016“
(0.3 tot 0.4 mm)
|
|
Groter dan 1.50“
(38 mm)
|
0.016“ aan 0.020“
(0.4 tot 0.5 mm)
|
De scheerbeurtverbinding vereist lastijden in de waaier van 3-4 keer dat van andere gezamenlijke ontwerpen omdat de grotere hoeveelheden hars worden gelast. Bovendien zal een bepaalde hoeveelheid flits op de oppervlakte na lassen zichtbaar zijn.
Sjaalverbinding
De sjaalverbinding, die in Beeld 11 wordt geïllustreerd, wordt over het algemeen geadviseerd aan hermetische verbindingen met hoge weerstand op delen met cirkel of ovale ontwerpen, vooral met kristallijne harsen.
Beeld: 11
De sjaalverbinding vereist dat de hoeken van de twee delen tussen 30 ' en 60 ' zijn en binnen één en halve graden zijn. Als de muurdikte .025“ (0.63mm) of minder is, zou een hoek van 60 ' moeten worden gebruikt. Als de muurdikte .060“ (1.52mm) of meer is, zou een hoek van 30 ' moeten worden gebruikt. De middenhoeken worden geadviseerd voor muurdikte tussen .025“ en .060“ (.063 en 1.52mm).
Een minimummuurdikte van .030“ (0.76mm) wordt bij de buitenrand van de sjaal geadviseerd om „uitbarsting,“ of smelten te verhinderen duidelijk door de muur, tijdens lassen.
De sjaalverbinding wordt niet algemeen wegens difficluties gebruikt die in het handhaven van componentenconcentriciteit en dimensionale tolerantie wordt ontmoet. Nochtans, wordt deze verbinding hoogst geadviseerd wanneer de beperkte muurdikte het gebruik van een scheerbeurt of een gewijzigde scheerbeurtverbinding uitsluit.
Een gewijzigde sjaalverbinding is geïllustreerd in Beeld 12.
Zoals aangetoond in Figuur 13, kan een flits goed in de sjaalverbinding worden opgenomen om het bovenmatige gesmolten geproduceerde materiaal te bevatten wanneer de delen worden gelast. De lengte van zou goed aan de dikte in dwarsdoorsnede van het deel minstens gelijk moeten zijn die worden gelast.
|
